نامه یک کارشناس به پزشکیان درباره ی تحریم ها
آوا مسکن: یک کارشناس اقتصادی، در نامه ای تفصیلی به مسعود پزشکیان، نسبت به طرح برخی گزاره های غلط در تبلیغات انتخاباتی وی همچون درباره ی قانون اقدام راهبردی، چگونگی مواجهه با تحریم های آمریکا و برنامه وی برای تعامل با قدرت های جهان انتقاد نمود.
به گزارش آوا مسکن به نقل از ایسنا، مجید شاکری - کارشناس اقتصاد بین الملل، با طرح سوالاتی در رابطه با سناریوهای مدنظر وی در مورد تحولات سیاسی آمریکا، ابتکار عمل در رویارویی با قدرت های بزرگ بخصوص توافق با چین، چگونگی نرمال سازی پرونده ایران در FATF و ابزارهای آمریکا برای فشار بر ایران در زمینه کالاهای اساسی، تدوین پاسخ های مشخص از جانب پزشکیان را برای پاسخ به این سوالات در صورت رای آوردن خواهان شد.
وی در این نامه نوشته است این سوالات نمونه ای از سوالاتی است که یک رئیس جمهور بامداد روز اول کار، با آن مواجه خواهد بود. فکر کردن به آنها از امروز هم دیر است چه رسد به آن روز. آیا شما برای این سوالات پاسخی دارید؟ آیا بدون داشتن پاسخ به این سوالات توان اداره کشور را خواهید داشت؟
متن نامه مجید شاکری به شرح زیر است:
"با سلام و احترام، آن چه در این ایام مکررا حضرتعالی برآن تاکید کرده اید، نداشتن تخصص یا نظر شخصی و استفاده از نظر مشاورین و کارشناسان است. همزمان مشاوران شما، در طول کمپین دائما گزاره هایی را تکرار کرده اند که اشتباه بودن انها بلحاظ سیاستی مسلم است. جمع اعتماد شما به این حلقه مشاورین و باورهای اشتباه ان ها، چشم اندازی عمیقا نگران کننده را نشان داده است.
به عنوان مثال آقای دکتر ظریف از یک طرف و آقای دکتر روحانی که تمام قد جهت کمک به کمپین شما به میدان آمده اند از سوی دیگر، پیوسته تکرار می کنند که "قانون اقدام راهبردی برای لغو تحریم ها" مانع از بازگشت آمریکا به برجام شده است یا اساسا با هدف ممانعت از بازگشت آمریکا به برجام بعد از رآی آوری بایدن نوشته شده است. این گزاره ها بدلایل مختلف غلط است:
نخست تدوین انچه در نهایت به قانون اقدام راهبردی ختم شد نه پس از رای آوردن بایدن، بلکه از تابستان سال ۹۹ و در واکنش به تلاش ترامپ برای استفاده از مکانیسم ماشه شروع شد. حتی فوریت آن هم بدلیل ترور شهید فخری زاده در دستور کار مجلس قرار گرفت. شرح مذاکرات و مسیر تولد این قانون کاملا هم در مرکزپژوهش های مجلس و هم در کمیسیون مرتبط مضبوط است. گزاره "قانون اقدام راهبردی پس از رای آوردن بایدن تدوین شد" با واقعیات متضاد است.
دوم در ماده شش قانون اقدام راهبردی صراحتا مفهوم لغو تحریم از یک مفهوم حقوقی و درخواست برای لغو قوانین تحریمی( شامل سیسادا و ترا و آیسا و...) به یک مفهوم مبتنی بر انتفاع تبدیل گشته. یعنی خواسته قانون از مذاکره کننده نه لغو حقوقی تحریم بلکه فراهم اوردن انتفاع مشخص شامل فروش نفت و روابط بانکی و مانند آن است. این مسیر نه تنها دست تیم مذاکره کننده را نمی بندد بلکه آن را بسیار باز می کند. به او امکان می دهد خواسته های ایران را در قالب اختیارات قوه مجریه امریکا و بدون احتیاج به درگیری با کنگره و قانون اینارا و مانند ان فراهم آورد. همینطور عملا از مفهوم ضمانت حقوقی که در دوره آقایان ظریف، عراقچی و باقری بسیار محل مناقشه بود می گذرد و ضمانت را به انتفاع وصل می کند. این مسائل بارها، بارها و بارها برای اعضای محترم تیم مذاکراتی ایران در ادوار مختلف تشریح شده است. برای من سبب تعجب است که چرا واکنشها مقابل دوربین با واکنشهای پشت دوربین متفاوت می باشد.
سوم در ماده هفت قانون اقدام راهبردی عملا آن چه از دولت خواسته شده گزارش دهی به مجلس است و مفهوم"تعیین تکلیف" کاملا معلق مانده و حتی به تصویب مجلس منوط نشده. چطور چنین قانونی مانع از توافق شده است؟
چهارم کاهش تعهداتی که در قانون ذکر شده اولا ذیل برجام و مواد ۲۶ و ۳۶ برجام است. ثانیا ادامه منطقی همان کاهش تعهداتی است که دولت آقای روحانی قبل ازآن شروع کرده بود.آقای دکتر ظریف در گذشته بارها و بارها از نتایج فنی این کاهش تعهدات( شامل افزایش ذخایر اورانیوم با غنای بالا) در مناسبتهای مختلف به عنوان موفقیت دولت آقای روحانی یاد کرده اند.
به علل فوق گزاره هایی که می کوشند مخالفت با قانون اقدام راهبردی باوجود حمایت صریح و چندباره رهبری از این قانون رابه یک سوخت کمپین تبدیل کند، با خرد متعارف نمی سازد. یک روز تک جمله رهبری در وصف تیم مذاکره کننده هسته ای به عنوان سنگر استفاده می شود و روز دیگر دفاع مختلف رهبری از قانون اقدام راهبردی فراموش می شود.
مثال فوق و مثالهای مختلف دیگر از این دست، سبب می شود نگرانی در رابطه با سرنوشت ایرانی که با اتکا به مشاورین حضرتعالی اداره می شود صد چندان شود. من در ادامه لیستی از سوالات را تقدیم می کنم و پیشنهاد می کنم آن را از مشاورین بپرسید و پاسخ انها را با روش علمی خود بسنجید. به فرض رای آوری، هیچ کس بیشتر از شما نیازمند پاسخ دقیق به این سوالات نخواهد بود:
۱-تحولات واشنگتن در اختیار تهران نیست. هر دولتی برای اداره ایران نیازمند سناریوهای واضحی هم برای شرایط توافق و هم برای شرایط عدم توافق است. خود شما جلسه مشهور نمایندگان مجلس بعد از خروج آمریکا از برجام را به یاد دارید.آیا می خواهید کشور به جو آن جلسه بازگردد؟ آنهم در کسوت رئیس جمهور و مسئول اداره کشور؟ سناریوی مشاورین شما برای این دو حالت چیست؟ آقای قالیباف برای شرایط توافق "قاعده اقدام متقابل" که در واقع معنای ایجابی ماده شش قانون اقدام راهبردی است را در نظر دارند. برای حالت عدم توافق هم بسته ای از معاملات سریع اقتصادی با معانی امنیتی به عنوان یک کمربند ایمنی را در نظر دارند. شما چه فکری دارید؟
۲-جهان به سمت چند قطبی تر شدن می رود. چنین جهانی داشتن ابتکار عمل در رویارویی با همه قدرتهای بزرگ را ضروری می کند. اگر دیدگاه شما این باشد که بدون رفع تحریم نمی شود با دیگران کار کرد طبعا حدود عملکرد شما به حوزه های نمایشی( مثل نمایش امضای پیمان ۲۵ ساله با چین در دوره آقای روحانی) محدود خواهد ماند. برنامه شما برای اجتناب از روابط نمایشی با سایر قدرتهای بزرگ چیست؟ آقای قالیباف تحریم را بی تأثیر نمی بینند اما روابط با سایر قدرتها را هم تابع صرف تحریم نمی دانند. نظر مشاوران شما چیست؟
۳-شما مکررا به اهمیت فتف اشاره کرده اید. پیش از این در دولت های مختلف فرصت برای حل این پرونده سوزانده شده. همچون در دولت آقای روحانی فرصت نامه معروف روسها برای ضمانت عدم بازگشت ایران به لیست سیاه در ازای یک نقشه راه پیشنهادی، کاملا مورد بی توجهی قرار گرفت. حالا هم عملا بدون موافقت آمریکا امکان گذر پرونده ایران حتی از ICRG هم نیست( شبیه تجربه ایرلند). برنامه آقای دکتر قالیباف در این عرصه تبدیل پرونده فتف به بخشی از مذاکرات با طرف آمریکایی و گرفتن ضمانت امنیتی برای عدم مخالفت امریکا با ایران در ICRG و پلنری است.( چیزی شبیه تجربه کوبا). ما تا پیش از چنین ضمانتی الحاق به دو کنوانسیون را غلط می دانیم. برنامه دولت شما چیست؟
۴- ما به هیچ وجه تصور نمی نماییم امریکا ابزاری برای فشار بر ایران ندارد و خصوصا در دو حوزه کالای اساسی و تسویه درک مماس با اجرایی از روشهای آمریکا برای فشار بر ایران داریم. بنابراین از فردای روز ۹ تیر نخستین تمرکز سیاستی دولت اقای قالیباف روی این دو مساله خواهد بود و افراد انتخاب شده برای تیم هم اساسا برای همین دست فرمان هستند. برنامه شما برای این حوزه های چیست؟ چه افرادی را در نظر دارید که بخشی از مدل سنتی ذینفعان خرید کالای اساسی از کانالهای معافیت اوفک نباشند؟
این سوالات نمونه ای از سوالاتی است که یک رئیس جمهور بامداد روز اول کار، با ان مواجه خواهد بود. فکر کردن به آنها از امروز هم دیر است چه رسد به آن روز.آیا شما برای این سوالات پاسخی دارید؟ آیا بدون داشتن پاسخ به این سوالات توان اداره کشور را خواهید داشت؟"
منبع: avamaskan.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب